Tot en met 1 maart 2026 presenteert het Nederlands Tegelmuseum een tentoonstelling over een speels en geliefd motief: cupido. Dit gevleugelde figuurtje komt al eeuwenlang voor in kunst en kunstnijverheid en is ook op tegels een veelgebruikt decoratief element.

In de late zeventiende eeuw werden in Harlingen bijzondere series met cupido’s vervaardigd, maar ook in de omgeving van Haarlem treffen we al vroeg kleurrijke, spelende cupido’s op tegels aan. Een opvallend vroeg voorbeeld dateert uit 1568. De expositie laat zien hoe dit motief zich ontwikkelde en hoe het door de eeuwen heen in verschillende stijlen en technieken werd toegepast.

In de kunst treffen we eeuwenlang op de meest uiteenlopende plaatsen voorstellingen met gevleugelde kindertjes aan. In de omlijsting van een schilderij, in stucwerk tegen het plafond, als houtsnijwerk of in keramiek zijn het randfiguren die soms nadrukkelijk de aandacht naar zich toe trekken. Ook op tegels spelen deze engelachtige wezens afwisselend een hoofd- of een bijrol.
Zij zijn geïnspireerd op Cupido, ook wel Eros of Amor genoemd, het gevleugelde zoontje van de Romeinse goden Venus en Vulcanus, die met zijn pijl en boog de liefde laat ontbranden. Eigenlijk is er maar één Cupido, als god van de liefde, maar in de loop der tijd zien we hem met steeds meer activiteiten. Al in de klassieke oudheid wordt hij in meervoud afgebeeld, als samenscholing van cupido’s, en ook steeds jonger, als mollige en vertederende peuters.